Tanie loty do: Drezno

Odkrywaj: Drezno

 „Szkatułka klejnotów” mówi się czasem o Dreźnie. Dosłownie, jak i w przenośni. Stolica Dolnej Saksonii nie tylko zachwyca barokową architekturą, ale też w jej murach ukryte są jedne z najokazalszych zbiorów kosztowności i dzieł sztuki. Można tu obejrzeć światowej sławy kolekcję klejnotów, zbiory malarstwa europejskiego i bezcenne wyroby z miśnieńskiej porcelany. I choć miasto zostało prawie doszczętnie zniszczone w czasie II Wojny Światowej, po skrupulatnej rekonstrukcji zabytków odzyskało dawny blask.

Tego nie można przegapić

Barokowe bogactwo Drezna jest w dużej mierze zasługą elekta saskiego i króla Polski Augusta II Mocnego. Za jego rządów, powstały tu najbardziej okazałe budowle. I choć sam król słynął z tężyzny fizycznej (mówi się, że gołymi rękami łamał podkowy), nienawiści do protestantów i licznego potomstwa (podobno spłodził 365 dzieci) cechowała go też niezwykła wrażliwość na sztukę. Za jego sprawą powstały najważniejsze zabytki Drezna. Jednym z nich jest Zwinger: późnobarokowy kompleks, który miał być stworzony na wzór rzymskiego Koloseum i służyć jako miejsce wystaw i uroczystości. Dziś można tu oglądać zbiory chińskiej i miśnieńskiej porcelany, a także jedną z największych na świecie kolekcji malarstwa europejskiego zawierającą dzieła m.in. Rembranta, Rubensa czy  Dürera. Należy do niej słynny obraz Matki Boskiej Sykstyńskiej Rafaela, z wizerunkami cherubinów, które na stałe zadomowiły się w światowej pop kulturze. Ich okrągłe buzie niedbale podparte na dłoniach drukowane są na kubkach, koszulkach i zeszytach sprzedawanych na całym świecie. Drugim najważniejszym skarbem Drezna jest Zamek Rezydencyjny książąt saksońskich i wybudowana na zlecenie Augusta II „Sala Cudów”, gdzie po raz pierwszy udostępniono do zwiedzania kolekcję książęcych klejnotów. W lutym 1945 wojny sale Zielonego Sklepienia zostały dotkliwie zbombardowane, ale klejnoty, które wcześniej udało się ukryć w twierdzy Königstein, na szczęście nie ucierpały. Pod koniec wojny zostały wywiezione do Związku Radzieckiego, gdzie pozostawały do 1958 roku, zanim zwrócono je władzom NRD. Po tych perypetiach, w końcu można je oglądać na swoim miejscu, w odbudowanych salach Zielonego Sklepienia, na dreźnieńskiego Zamku Rezydencyjnym.

Jednak prawdziwym symbolem dzisiejszego Drezna jest luterański Kościół Mariacki. To jedna z dwóch największych na świecie budowli wykonanych z piaskowca (druga to katedra salzburska) z unikatową, kamienną kopułą. Jak większość zabytków Drezna, kościół również dotkliwie ucierpiał w czasie nalotów dywanowych. Uszkodzona kopuła zawaliła się do środka budynku. Za czasów NRD

zrujnowany kościół w środku miasta miał symbolizować straty, jakie przyniosła Niemcom wojna. Dopiero w połowie lat osiemdziesiątych podjęto decyzję o jego odbudowie. Zakończona w 2005 roku rekonstrukcja w całości sfinansowana była z prywatnych datków. Podczas prac starano się wykorzystać jak najwięcej oryginalnych materiałów, z których wykonana była pierwotna bryła. W tym celu użyto nowoczesnych urządzeń i wizualizacji komputerowych. Widoczne w elewacji stare kamienie stanowią około jednej trzeciej budulca.

Okiem mieszkańca

Ale Drezno to nie tylko ukryte skarby i pracowicie rekonstruowane zabytki. Miasto jest dziś jedną z najciekawszych i najprężniej rozwijających się stolic niemieckich landów. To również okupione zostało pewną ilością strat i zniszczeń. Najgłośniejszą z nich było skreślenie Drezna z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO. Była to reakcja na otwarcie mostu Waldschlößchenbrücke. Zdaniem ekspertów UNESCO i ekologów rażąco psuje on historyczną zabudowę miasta i nadłabskie łąki. Mimo to, w referendum 70 proc. mieszkańców opowiedziało się za jego budową. Most miał znacząco usprawnić komunikacje pomiędzy brzegami Łaby. Zwolennicy projektu tłumaczyli, że analogiczne rozwiązanie rozważane było w tym miejscu jeszcze w XIX wieku. Nie pomogły też protesty ekologów. Podczas budowy wycięto 280-letni buk czerwony. Obawiano się też o los żyjących nad rzeką nietoperzy. By je ochronić, na moście zamontowano specjalne rozwiązania świetlne, a w godzinach wieczornych wprowadzono ograniczenie prędkości.

Czy wiesz, że?

* Adam Mickiewicz napisał w Dreźnie II część „Dziadów”

* W 1907 roku dreźnieński aptekarz Ottomar Heinsius von Mayenburg wynalazł pierwszą pastę do zębów

* 300 lat temu nadworny alchemik Augusta II wynalazł europejską porcelanę. Odkrycie było przełomowe, bo w tym okresie panowała wielka moda na kosztowne, sprowadzane z Chin porcelanowe ozdoby. Saską porcelanę nazywano więc „białym złotem”

* Naloty dywanowe na Drezno w 1945 roku zainspirowały Kurta Vonneguta do napisania „Rzeźni numer pięć”

Lotnisko

Lotnisko w Dreźnie położone jest o 9 km na północ od centrum miasta. Otwarte zostało jeszcze przed II Wojną Światową, a w czasie jej trwania służyło jako ośrodek szkoleniowy Armii Radzieckiej. Otwarto je ponownie latach 50-tych i od tego czasu ruch lotniczy kierowano stąd głównie do krajów Bloku Wschodniego. Po upadku Muru Berlińskiego i otwarciu połączeń z Zachodem ruch na lotnisku wzrósł siedmiokrotnie. Dziś dreźnieńskie lotnisko obsługuje rocznie prawie dwa miliony podróżnych, a liczba ta wciąż rośnie.